De waarde van coaching bekeken vanuit een dubbele overval in Nicaragua
Hoe ik twee keer word overvallen in Nicaragua
Ik ben bezig aan mijn droomreis in 2014 en ben twee maanden op pad. Héérlijk! Ik ervaar “Champions League natuur” in Patagonië en vier carnaval in Brazilië. De laatste is er eentje van mijn “bucket list”. In Curaçao geniet ik van de zon, zee en prachtige stranden. En dat alles zonder problemen. Tot dan toe. Nicaragua, het veiligste land in de regio, is de laatste stop. Halverwege onze reis, in een klein dorpje, willen we vanuit een natuurpark van het mooie uitzicht genieten. We verdwalen echter en besluiten om via een willekeurig berg naar boven te klimmen. We lopen eerst door een verlaten, vervallen en nauw steegje. Het voelt niet goed. “Het lijkt hier net de favela in Brazilië”, zeg ik. We steken de straat over en lopen langs een stel locals die ons vreemd aankijken. Dan de berg op. We lopen langs golfplaten huisjes en plotseling staan we stokstijf. We staan we oog in oog met een stel agressief blaffende honden. We keren om en willen zo snel mogelijk terug naar de bewoonde wereld, maar het is te laat. In een bocht komt er een man tevoorschijn die allesbehalve prettig uit zijn ogen kijkt. Hij is dronken en we verstaan elkaar niet. Plots pakt hij Carmens hand met daarin haar tas. Ik ruk ‘m los. In een split-second geeft Carmen haar tas alsnog. We besluiten om – op onze slippers over het steile grindpad – zo snel mogelijk weg te komen. In de tas zit nog geen 50 euro. Beter dan dat ie zijn aandacht op mijn iPhone en Ray-ban zonnebril richt. Dom, dom, dom. Precies datgene dat ik normaliter “nooit doe”, zó over straat. Voor aanvang van mijn droomreis zet ik mezelf nog zo op scherp. Ten eerste: gezond verstand gebruiken. Niet in donkere straatjes of steegjes. Daarnaast: blijf op hoofdwegen. En zeker niet (!) als een “rijke toerist” over straat, met camera, telefoon en merkzonnebril. Daarom draaien we in Argentinië om bij het zien van een vervallen gebouw in een vreemd straatje. In Brazilië zijn we extra alert bij het zien van de straatboefjes. Op Curaçao gaan we ’s avonds niet over straat buiten de gebaande paden. Maar in Nicaragua negeer ik mijn instinct en loop ik het middagzonnetje tegen de lamp. De scherpte van de start is geleidelijk aan wat weggeëbd. En dat overvalt me, minimaal zo hard als de overval waar we gelukkig niets aan overhouden.
Waar blijft de scherpte?
Als mens passen we ons vaak gemakkelijk en onbewust aan bij geleidelijke veranderingen. De scherpte en bewustwording bij aanvang van een nieuwe verandering, bijvoorbeeld bij aanvang van een reis of de keuze van een nieuwe baan, ebt wat weg na verloop van tijd. Het is als de welbekende (in het land van Verandermanagement) kikker. Springt ie in kokend water, dan springt ie er direct weer uit. Gaat de kikker in koud water dat langzaam wordt verwarmd en gekookt, dan wordt ie doodgekookt. Deze theorie is vaker weerlegd voor zowel kikkers als voor mensen: ze zouden wel degelijk bewust reageren bij veranderingen en uit het kokende water springen. Toch blijkt het uitdagend om die scherpte te behouden en je niet onbewust aan te passen aan de veranderende omstandigheden. Dat is niet alleen mijn persoonlijke ervaring zoals hierboven beschreven, maar ook mijn ervaring met de mensen die ik train en coach.
Creëer continue bewustwording met coaching
De scherpte die er is bij de keuze van een nieuwe job, vervaagt. En daarmee de check op de veranderde omstandigheden: matchen deze met de eigen passies en talenten? Nieuwe taken, projecten, een andere rol na een reorganisatie. Iets te weinig wordt er bewust gevoeld hoe warm het water nu eigenlijk aan het worden is. Met een energielek of onbestemd gevoel tot gevolg. Soms zelfs een burn-out. Zouden we niet liever het bewustzijn over onze nieuwe situatie behouden? Niet alleen bij binnenkomst, maar ook na verloop van tijd? Met andere woorden: zouden we niet liever altijd uit het water springen wanneer het te heet wordt? Coaching kan hierbij helpen. Door onder meer goed luisteren, scherpe vraagstelling en het verbreden van perspectief van de coachee, kan de bewustwording bij hem of haar worden vergroot.
Conclusie
Het is menselijk om jezelf snel en onbewust aan te passen aan nieuwe situaties. Bijvoorbeeld op werk, waar je bewust koos voor die ene job, maar na verloop van tijd er toch minder energie ervan kreeg. De mogelijke reden? Een minder bewuste keuze in het wel of niet accepteren van de veranderingen voor jezelf. Met als gevolg een energielek. Coaching helpt je onder met deze bewustwording.
In 7 stappen naar jouw droombaan
Het zou zomaar kunnen dat je jezelf bovenstaande situatie herkent. En dat je met minder energie dan vroeger in je baan zit. Toch blijkt het lastig om hier iets mee te doen. Om je daarbij te helpen, deel ik in mijn volgende blog graag mijn ervaringen als trainer en coach met jou. En geef ik antwoord op de vraag in welke zeven stappen je de stap naar jouw droombaan kunt maken.